Kínverjar og Icesave-málið

Kínverjar studdu Íslendinga í Icesave-málinu

Mikið hefur verið um það ritað í
sambandi við farsæla lausn Icesave-málsins, hvernig Bretar og Hollendingar,
ásamt öðrum ESB-ríkjum, fullyrtu hvað eftir annað að Íslendingum bæri skylda
til að ábyrgjast Icesave innistæðurnar -- og reyndu með margskonar hörku og
þrýstingi að  knýja fram vilja sinn. Jafnvel
frændþjóðir okkar á Norðurlöndum, þar á meðal Norðmenn, bundu fyrirheit um lán,
sem Ísland sárlega þarfnaðist, því skilyrði að samið yrði við Breta og Hollendinga
um að ríkissjóður Íslands -- og þar með íslenskur almenningur -- tæki fulla
ábyrgð á Icesave. Þetta var kallað að við yrðum að "standa við alþjóðlegar
skuldbindingar" okkar. EFTA-dómstóllinn hefur nú endanlega staðfest að ekki var
um neitt slíkt að ræða fremur en við héldum fram.

            Vert
er að halda því til haga, að meðan svona stóð í samskiptum við þær þjóðir, sem
næst okkur standa, reyndust Kínverjar traustir stuðningsmenn Íslendinga. Í
stjórn Alþjóðagjaldeyrissjóðsins (AGS) studdu þeir fyrirgreiðslu við Ísland
afdráttarlaust á sama tíma og ESB-ríkin beittu töfum og misnotuðu þannig sjóðinn
til þrýstings á okkur. Einnig gerðu Kínverjar samning við Seðlabanka Íslands um
fjármálafyrirgreiðslu sem kom Íslandi vel á þessum erfiða tíma.

Kínverjar, ásamt
Færeyingum og Pólverjum, reyndust Íslendingum vinir í raun þegar á móti blés.
Þetta var ekki í fyrsta skipti sem Kína veitir Íslandi mikilsverðan stuðning. Það
gerðist einnig þegar fiskimið Íslendinga og þar með afkomumöguleikar
þjóðarinnar voru verndaðir með útfærslu fiskveiðilögsögunnar á sinni tíð. Þá
eins og nú sætti málstaður Íslendinga miklum mótblæstri ríkja sem nær stóðu.

            Stuðningur
Kínverja í Icesave-málinu kom í kjölfar þess að nokkrir forráðamenn Íslensk-kínverska
viðskiptaráðsins (ÍKV) og Kínversk-íslenska menningarfélagsins (KÍM) gengu fyrir
eigin frumkvæði á fund kínverska sendiherrans í Reykjavík haustið 2008 og
mæltust til að leitast yrði við að styðja Ísland í hinni þröngu stöðu. Um sama
leyti fór sendiherra Íslands í Beijing af hálfu ríkisstjórnarinnar fram á hið
sama við ráðamenn eystra.

Reynslan
sýnir að mikilvægt er fyrir Ísland að rækta áfram þau góðu tengsl sem komist
hafa á við Kína á undanförnum árum og líta í utanríkismálum sínum ekki eingöngu
til grannríkja sinna í Evrópu.